Ik zat me al maanden af te vragen hoe ik deze zomervakantie zou moeten doorbrengen. Ik kon natuurlijk weer voor het gebruikelijke gaan; tv kijken, computeren, playstationen en met vrienden afspreken, maar dat leek me niet zo'n goed idee. Ik had absoluut geen zin om weer de hele vakantie aan te horen dat ik niets nuttigs deed. Dus, ik ging op zoek naar een vakantiebaantje. Maar ik kwam er binnen now time achter dat dat sneller gezegt dan gedaan was. Want overal waar ik op Internet keek, zocht men mensen vanaf 16 jaar. Ik keek in alle kranten die ik kon vinden, maar kon niets vinden wat mij echt leuk leek. Ja, kranten of folders bezorgen, of vakkenvullen bij een supermarkt. Maar dat was nou net iets waar ik geen zin in had. Ongeveer een maand geleden besloot ik dat ik ook maar eens naar de dingen moest kijken die ik liever niet deed. Misschien vond ik dan wel wat. Ook dat ging niet van harte. MIk had online wel vaker op dingen gesolliciteerd, maar daar kreeg ik verder geen reactie meer op. Ik had de moed een paar weken geleden eigenlijk al een beetje opgegeven, toen ik werd gebeld door een bedrijf dat krantenbezorgers zocht. Ongeveer een week later kon ik het contract komen ophalen. Maar toen ik het contract doorlas, zag ik dat er een ander bedrag in stond dan was afgesproken. Daar was ik niet bepaald blij mee. Nu was het niet alleen werk wat veel tijd in beslag zou nemen, maar ook nog eens werk waar ik een bedrag voor zou verdienen waar ik het niet mee eens was. Eigenlijk wou ik dit dus ook niet gaan doen. Ik wist het echt niet meer. Toen bedacht ik me dat ik een paar weken terug een sollicitatieformulier had ingeleverd bij een schoenenzaak. Ik dacht, laat ik daar eens achteraan bellen, want ik had op de één of andere manier wel een gevoel dat ik daar een goeie kans maakte. Het meisje wat opnam, had meteen door wie ik was. Ik was het meisje wat afgelopen week ook al eens was komen vragen of ze al meer wisten. Ze zei dat haar baas er mee bezig was, en zou bellen als ik wel of niet op een gesprek zou mogen komen. Nog geen uur later werd ik gebeld door een nummer wat ik kort geleden zelf had gedraaid. Mijn hart ging te keer, dat ik jullie wel vertellen. Ik nam op, en kreeg te horen dat ik op vandaag om 10 uur op een gesprek zou mogen komen. Ik zei meteen ja natuurlijk, aangezien ik vandaag toch al vrij had van school. Vanochtend moest ik zoals altijd weer snel, en ik kon niets vinden. Zo kon ik mijn mobiel niet vinden, en wist ik ook niet waar de huissleutel was. Ik had geen tijd meer, en besloot te vertrekken zonder mobiel, en een huis met een open deur achter te laten. Geen mobiel en geen sleutels in mijn broekzak. Het gaf maar een leeg gevoel. Maar ik moest en zou op tijd komen. Voor mijn gevoel heb ik nog nooit zo snel gefietst. Ik was heel hard aan het hijgen, en mensen keken me na omdat het er waarschijnlijk wat raar uitzag op de manier hoe ik fietste. Maar het kon me helemaal niets schelen.
Gelukkig kwam ik precies op tijd de winkel in lopen. Het meisje dat achter de kassa stond herkende me meteen, en ik haar ook. Ik had haar dus ook al eerder gezien en gesproken. Ze stelde zich voor en zei dat ze haar baas even zou roepen. Ook de baas was heel aardig. Die had ik ook al eens eerder gesproken, meende ik. Al wist ik dat niet zeker. Het gesprek ging bijzonder goed. Toen 'de baas' iets pakte uit een enorme stapel met sollicitatieformulieren, dacht ik, dit wordt niks. Maar, het liep wat anders dan dat ik dacht. Want de mevrouw vertelde me dat zij en het meisje achter de kassa mij al een tijdje in de gaten hadden gehouden. Ze waren dus wel in mij geïntresseerd! Dat werd helemaal bevestigd, toen ze er een contract bij pakte.
Ik ben helemaal blij! Nu heb ik die vakantiebaan die mij zo leuk lijkt, en kan ik waarschijnlijk na de vakantie gewoon verder gaan! Misschien houd ik het krantenbezorgen in de vakantie ook wel. En stop ik er gewoon mee, voordat de school weer begint. Ik bedoel, in de vakantie, heb ik toch alle tijd?
Gelukkig kwam ik precies op tijd de winkel in lopen. Het meisje dat achter de kassa stond herkende me meteen, en ik haar ook. Ik had haar dus ook al eerder gezien en gesproken. Ze stelde zich voor en zei dat ze haar baas even zou roepen. Ook de baas was heel aardig. Die had ik ook al eens eerder gesproken, meende ik. Al wist ik dat niet zeker. Het gesprek ging bijzonder goed. Toen 'de baas' iets pakte uit een enorme stapel met sollicitatieformulieren, dacht ik, dit wordt niks. Maar, het liep wat anders dan dat ik dacht. Want de mevrouw vertelde me dat zij en het meisje achter de kassa mij al een tijdje in de gaten hadden gehouden. Ze waren dus wel in mij geïntresseerd! Dat werd helemaal bevestigd, toen ze er een contract bij pakte.
Ik ben helemaal blij! Nu heb ik die vakantiebaan die mij zo leuk lijkt, en kan ik waarschijnlijk na de vakantie gewoon verder gaan! Misschien houd ik het krantenbezorgen in de vakantie ook wel. En stop ik er gewoon mee, voordat de school weer begint. Ik bedoel, in de vakantie, heb ik toch alle tijd?